Jouw glimlach

Jouw glimlach warmt die late avonduren
wanneer mijn hart leeg als een naakte winter lijkt
verdrietig om het geluk dat geen leven lang mocht duren
en waarvan de glans toch onuitwisbaar lijkt.

Mijn koude handen wil ik aan je wangen warmen
mijn ijzig voorhoofd tegen je warme hals
o die zaligheid weer voelen van een intens omarmen
als een dromerige zweven op een trage wals.

Herinneringen spiegelen zich op de kamerwanden
van korte jaren die te vlug zijn gegaan
de laatste foto’s rond ons huis en van verre landen
maar altijd zie je ons dicht tegen elkander staan.

Wonderlijk was de dag dat onze wegen kruisten samen
en jij koos voor zo’n moeilijk te bereiden pad
geen doornenheg, geen traliehek waren voor jou bezwaren
boven het gevoel dat je mij daar voor jou alleen bezat.

Nu zit ik eenzaam in ons liefdeshuis met de deur wijdopen
alleen sprekend met je persoonlijk dingen die ik heb bewaard
onafscheidelijke dingen die mij nog laten dromen
want jij alleen was en blijft de engel aan mijn haard.

Een Engel waar ik me altijd kan aan warmen
wanneer de dagen bibberend koud en de uren ijzig zijn
dan voel ik de vertrouwelijkheid weer van je sterke armen
en in de duisternis, jouw glimlach geeft een warme schijn!


©Greta Casier