Een hopeloze brief

In stilte heb ik je lang aanbeden
mijn geheim voor iedereen verzwegen
nu wil ik een open brief naar je schrijven
mijn arm hart kan niet langer lijden.

Ik zou de waarheid willen kennen
of ik je in mijn dromen mag verwennen
want een droom met jou is wonderzoet
ik heb angst, dat jij eruit verdwenen moet.

Waarom gaf je mezelf geen teken
was jij dan niet voor mij bezweken
zag jij de hunkering niet die in mijn ogen lag
of de glans in mijn wezen toen ik jou verschijnen zag.

Jij was een ster die voor me straalde
mijn levensweg bepaalde
ik weet niet wie ik moet loven
als jij je licht voor mij gaat doven.

Ik wil mezelf niet aan jou opdringen
maar moet wel mijn hart bedwingen
als het zo uitbundig slaat
telkens het om jou vragen gaat.

Doch, als je me niet kan beminnen
dan wil ik mijn leven lang bezinnen
want geen ander wil ik in mijn bestaan
dan zie ik nog liever de droom met jou vergaan.

Misschien zal ik nooit geen antwoord krijgen
en zal jij voor mij eeuwig zwijgen
dan is jouw mysterie even groot
als het leven, als de dood.

©Greta Casier