Durf mijn naam te noemen

…en ik blijf maar verder en verder over je schrijven
terwijl niemand je naam nog uitspreekt
de mensen  gaan hem vermijden te noemen
uit angst dat mijn hart om jou dan weer breekt.

toch hoor ik je naam zo graag nog eens noemen
honderden malen zeg ik hem  op een dag
een naam die mij tot leven blijft roepen
in eenzaamheid zelfs mijn traan en mijn lach.

Ik sta met hem op, ga met hem slapen
en boven de sterren zie ik hem schitterend staan
en moest de donkerste nacht hem ooit weer vervagen
dan blijft hij dat licht waarmee ik nog verder kan gaan.

Je naam die ooit voor mijn naam werd geschreven
hoorde ik ’t eerst als nachtegalengezang
en toen Hij die je naam  bracht op mijne wegen
toen wist ik ‘t: ach dié naam,- ik kende die toch al zolang?

©Greta Casier