Alles is niet gewoon geweest

Alles is niet gewoon geweest
toen jij nog was in mijn leven
iedere dag hoogzomerfeest
doorheen een bloemenregen.

Over de hoogste wolken, lag ons paradijs
aan blauwe hemelranden
vlogen onze witte duiven
die eens symbolen in ons handen.

Eens waren zij hun nest ontvloden
en deelden ons jong geluk en samenzijn.
met ons huwelijk de echte start genomen
verliep ons leven in één rechte lijn.

Ons huis een hemeltuin, waarin bloeide
een roos van heel uitzonderlijke soort
middenin een boom die men nooit snoeide
en schaduw bracht die bij het leven hoort.

En schaduw viel, toen een duif niet meer kon keren
mijn hart bestierf het van verdriet.
De andere tooide zich met grauwe veren
toen hij mij ook in zware rouw verliet.

Op een nacht bracht hij krijsend een trouwring weder
waarin onze namen diep waren gemerkt.
De zware kruin van de boom viel op mij neder…
en een duifje bleef voor altijd zwart gevlerkt.

©Greta Casier